Εγώ σήμερα θα σου δείξω τη δική μου κολοκυθόπιτα, ένα αποτέλεσμα όλων των επιρροών και μυστικών που έχω μάθει από τη γιαγιά, τη μαμά και τα λάθη μου. Στο συγκεκριμένο φύλλο, επηρεασμένη από τη μαμά μου, χρησιμοποίησα την τεχνική «μαργαρίτα», όπως την αποκαλεί η ίδια, με την οποία τοποθετείς το ένα κομμάτι ζύμης πάνω στο άλλο (δες παρακάτω), δημιουργώντας έτσι πολλές στρώσεις φύλλου για το τελικό αποτέλεσμα.
Κάτι που χρησιμοποιώ σε αντίθεση με τη μαμά και τη γιαγιά, φέρνοντας μας σε αντιπαράθεση (:P), είναι ο πουρές κολοκύθας σε αντίθεση με την τριμμένη κολοκύθα. Προσωπικά, πιστεύω ότι η τριμμένη κολοκύθα έχεις ως αποτέλεσμα μια πανιασμένη κολοκυθόπιτα με καθόλου τραγανή κρούστα. Επίσης, νισάφι με το πολύωρο τρίψιμο στον τρίφτη και τις μετέπειτα φουσκάλες στα χέρια. Εγώ χρησιμοποιώ καλά στραγγισμένο πουρέ κολοκύθας, ο οποίος δίνει ζουμερή γέμιση, χωρίς να μου χαλάει το φύλλο.