Και λίγο story time:
Όταν ήμουν μικρή τέτοιες μέρες κάναμε τρύγο στο κτήμα του παππού. Μπορεί ο Σεπτέμβρης να μην μου άρεσε λόγω των σχολείων, αλλά αυτή η μέρα ήταν από τις αγαπημένες μου. Πριν γεννηθεί καν ο αδερφός μου, πατούσαμε τα σταφύλια με τις γαλότσες και ήταν ό,τι πιο τέλειο. Ακόμα θυμάμαι το ποσό γλυστράνε τα σταφύλια! Όσο περνούσαν τα χρόνια τα μηχανήματα πήραν τη θέση των ποδιών μας, τα αδέρφια μου κι εγώ μεγαλώσαμε και ο παππούς κουράστηκε να πηγαίνει λόγω ηλικίας, οπότε τα κάνει πλέον μόνος του ο μπαμπάς μου. Ξέρω ότι πλέον με την εξέλιξη που υπάρχει, ο τρύγος έχει άλλη αίσθηση, αλλά εγώ δε θα ξεχάσω τις ξέγνοιαστες μέρες πάνω στην καρότσα του τρακτέρ μαζί με την αδερφή μου, δίπλα στα τελάρα με τα σταφύλια, να φοράμε ψάθινο καπέλο και να είμαστε καλυμμένες με χώμα.